De titel van dit artikel is: Waar er twee of drie in Mijn naam bijeen zijn. Dat is ontmoeting, ons jaarthema, op de kleinste schaal. Met de ontkerkelijking lijken volle kerken eerder uitzondering dan regel te worden. Nu is het nog niet zo erg dat we al moeten zeggen: Er zijn er twee of drie… Maar, zeker in de zomer, is het soms niet meer dan 30 tot 50 mensen.

Wat mij betreft is dat niet zo erg. De boodschap van Jezus, het Evangelie, zal altijd blijven bestaan vanwege zijn diepe menselijkheid. In het begin waren de christelijke gemeenschappen ook kleine groepen. Deze gemeenschappen ontstonden uit een fascinerende ontmoeting met Jezus van Nazareth. Door contact met zijn woorden en verhalen vonden velen een hernieuwde zingeving en betekenis in hun leven, wat resulteerde in een diep mededogen voor anderen en een passie voor het rijk van God. Deze ontmoeting met Jezus staat ook nu centraal; bron van leven voor ieder van ons. En het is de manier om het geloof door te geven. Vanuit het pastoresteam organiseren we vele activiteiten om deze fascinerende ontmoeting met Jezus vorm te geven.

We weten ook van Jezus dat hij het traditionele beeld van religie uitdaagde. Hoewel hij de joodse geboden volgde, had hij ook de moed om de vastgestelde normen te trotseren. Dit werd geïllustreerd door zijn interacties met mensen zoals de vrouw beschuldigd van overspel en de Griekse vrouw die smeekte om haar dochter te genezen. Jezus benadrukt in deze ontmoetingen de waarde van goedheid en onvoorwaardelijke vergeving boven strikte naleving van de wet. Het zijn waarden die in onze wereld ook zeer nodig zijn. Goedheid en vergeving is waar onze wereld zo naar verlangt. Precies hierin vinden wij ook aansluiting met mensen om ons heen die worstelen met dezelfde vragen als wij: over zin en betekenis, geluk en waarde, angst en hoop. Goedheid en vergeving mogen wij meer over het voetlicht laten komen. Want deze waarden maken immers van onze gemeenschappen plekken om thuis te komen, te delen met elkaar, te leren van elkaar en zo te groeien als mens.

Met een nieuw werkjaar voor de boeg kunnen we ons afvragen waar onze focus moet liggen? Waar leggen we onze prioriteiten?  Ik denk dat het aan ons is om, samen met Paus Franciscus, opnieuw in de voetsporen van Jezus te treden. Laten we ons inspireren en leiden door Jezus' leer en filosofie, zoals de Bergrede. Misschien is het noodzakelijk om afstand te nemen van verouderde overtuigingen en creatief om te gaan met de kernboodschap van Jezus, zowel binnen als buiten de kerk, zodat kerk en samenleving elkaar weer vinden. Jezus bracht een boodschap van volledig leven, en dat kan niet beperkt worden door menselijke regels en ideologieën. Het gaat primair om de dagelijkse beoefening van het geloof. Zijn daden en woorden, die hoop en leven brengen, zijn vooral gericht op de vele kwetsbaren in de samenleving. In deze onrustige en vaak angstige tijden zijn we geroepen om liefde, empathie en verzoening in de praktijk te brengen. Ik wil die opdracht aan ieder van ons meegeven aan de hand van vijf speerpunten voor het nieuwe werkjaar:

1. Laten we liefhebben, mededogen en vergeving op de eerste plaats zetten.
2. Gemeenschapszin geeft ons toekomst: dus laten we ontmoeten, samenwerken en luisteren naar elkaar.
3. En laten wij dit samenwerken steeds vormgeven vanuit kijken naar wat goed is, energie geeft of hoop aanwakkert.
4. Mogen wij stilte weer de ruimte geven; het is de plek waar we onszelf en God ontmoeten. Waar we luisteren en rust, troost en bemoediging vinden.
5. Mogen we een houding van hoop en verwachting aannemen en uitstralen. Dat betekent dat uitspreken van alles wat goed is. Dat is kijken met de ogen van de hemel; met het hart van Jezus; als tegengeluid tegenover de gelatenheid, de wanhoop en de angst in de wereld om ons heen.

Daar zal Ik in hun midden zijn…
Met die zin eindigt de zin waar ik mee begon. Daar mogen wij op vertrouwen; dat we niet alleen gaan, maar dat de Heer met ons gaat. We doen het samen!

Diaken Jeroen Hoekstra